1. آزادراهها، كه براي عبور سريع ايجاد شده، و داراي معابر رفت و آمد مجزا شامل حداقل دو خط ورود و خروج است. بنابر اطلاعات موجود، در 1374 ش طول اين نوع راهها در سطح كشور 463 كمـ بوده است.

2. راههاي اصلي، كه پايتخت را به شهرهاي بزرگ داخلي و بنادر و يا شهرهاي مرزي متصل مي‌سازند و به 3 نوع مشخص تقسيم مي‌‌شوند:

راههاي اصلي 4 خطه يا بزرگ راه: 562/1 كمـ ؛ راههاي اصلي عريض دو خطه: 473/2 كمـ ؛ راههاي اصلي معمولي يا سواره‌رو : 18.079 كمـ. .

3. راههاي فرعي آسفالته، كه ارتباط مراكز جمعيت و توليد داخل يك منطقه را برقرار مي‌كند و جزئي از شبكه‌ي داخلي آن است و معمولاً به صورت دو طرفه عمل مي‌كند و خود به 3 قسمت عريض، درجه 1 و درجه 2 از لحاظ عرض و شانه‌دار بودن تقسيم مي‌‌شود. در سطح كشور به ترتيب 9.507 و 15.360 و 6.519 كمـ از آن وجود دارد .

4. راههاي روستايي، كه ارتباط مراكز توليد روستايي و اتصال آنها به راههاي فرعي داخلي كشور را برقرار مي‌نمايد. از اين نوع راهها در سطح كشور در 1375 ش بالغ بر 84.877 كمـ وجود داشته كه 22.586 كمـ آن آسفالته، و بقيه شوسه بوده است . از نظر وسايل نقليه گفتني است كه در 5 سال 1370 تا 1374 ش جمعاً 784.274 وسيلة نقليه شماره‌گذاري شده است .